به گزارش صابتا، خسرو طالب‌زاده، مشاور مدیرعامل صندوق احیا گفت: جریان مهاجرت ارمنی‌ها از جلفا به اصفهان و نوع معماری و تزیینات ارامنه می‌تواند در احیای این بنا منعکس شود، چراکه این بنا نمایانگر نوعی گفتگوی فرهنگی است که بین ارامنه و مردم اصفهان اتفاق افتاده است. این دو قوم اینجا همزیستی و تجارت و زندگی کرده‌اند.
اولین جلسه از سلسله نشست‌های ققنوس ایران فرهنگی، ویژه نقد و بررسی طرح مرمت و بهره‌برداری خانه آبشنگ اصفهان، امروز دوشنبه ۲۹ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۴ در عمارت مسعودیه برگزار شد.
در این جلسه پس از ارائه طرح توسط قانعی، بهره‌بردار خانه آبشنگ، قلی نژاد، معاون پژوهشگاه با تبریک روز جهانی موزه ها و هفته میراث فرهنگی گفت: شعار امسال موزه‌ها «نقش موزه ها در جوامع به سرعت در حال تغییر» انتخاب شده است. موزه ها دیگر انبار اشیا نیستند و در واقع ما هر چیزی که میراث فرهنگی سراغ داریم، به صورت عینی در موزه محقق می‌شود. خانه آبشنگ تجلی یک موزه واقعی است که ارزش های گذشتگان را به آیندگان منتقل می‌کند.
قلی نژاد اضافه کرد: بررسی نقاط مثبت و منفی طرح مرمت و احیای یک بنا، به این دلیل است که نباید از آرمانهای خود کوتاه بیاییم و باید بکوشیم که هر روز بهتر شویم. در حوزه مرمت و احیا تجربه های خیلی خوبی در کشور داریم اما راضی نیستیم. چون نمونه ها و شابلونهایی در اروپا داریم که کار خود را با آن مقایسه می‌کنیم. ما نباید درجا بزنیم و در عین حال باید زحمات زیادی که کشیده شده را قدر بدانیم.
او تاکید کرد: موضوع مراعات برگشت‌پذیری مسئله‌ای است که باید در روند مرمت بناها به شدت جدی گرفته شود. پروژه آبشنگ بدون تردید یکی از موفق‌ترین طرح های احیا در کشور است که تبدیل به موزه فعال و موفق شده است.
معاون پژوهشگاه ادامه داد: فعالیت این بنا در این راستاست که جامعه را ترغیب کنیم بیاندیشد که معماری و فضای زیست ما بسیار مهم است و بر اندیشه و فکر و زندگی ما تاثیر می‌گذارد.
جریان گفت‌وگوی فرهنگی ایرانیان و ارامنه
خسرو طالب‌زاده، مشاور مدیرعامل صندوق نیز در این نشست گفت: در فرایند احیای بناهای صندوق، این مشکل وجود دارد که برخی از این بناها به عمارت‌های لوکسی تبدیل می‌شود که همه نمی‌توانند از آن استفاده کنند.
او ادامه داد: مشابه برخوردی که با اشیا موزه‌ای می‌کنیم با بناها هم باید انجام دهیم؛ هم باید به کالبد بپردازیم و هم هویت معنوی آن را حفظ کنیم. پس دو نوع مرمت داریم، مرمت کالبدی و مرمت معنوی. از همین روست که جریان زندگی باید در بنا استمرار پیدا کند.
او با اشاره به احیای خانه آبشنگ افزود: جریان مهاجرت ارمنی‌ها از جلفا به اصفهان و نوع معماری و تزیینات ارامنه در بناها هم باید در بنا منعکس شود، چراکه این بنا نمایانگر نوعی گفتگوی فرهنگی است بین ارامنه و مردم اصفهان اتفاق افتاده است. این دو قوم اینجا همزیستی و تجارت و زندگی کرده‌اند.
او ادامه داد: نباید با نگاه کلی گرایانه و عام به همه بناها برخورد کنیم، چرا که هر بنا روایت زندگی و قصه خود را دارد، مهم این است مرمتگر، این روایت زندگی متکثری که در ایران داشته است را در اینجا منعکس کند.
