«نواب نورعلیوند» با بیان این که خانه مغیث الاسلام ۵۰ درصد پیشرفت مرمت داشته است، اظهار کرد: تاريخ ساخت خانه مغیث الاسلام با توجه به نوع ساخت معماري و تزيينات موجود در حدود اوايل تا اواسط دوره قاجار است، وجه تسميه آن در ارتباط با مالكيت خانواده مغيث‌الاسلام، از خانواده‌هاي سادات طباطبايي است، اين خانه قديمي يكي از زيباترين گونه منازل قديمي ساخته شده در بروجرد قديم است البته بنادر حدود ١٦٢٠ متر وسعت داشته و يک مجموعه كامل ساختماني است و به لحاظ گونه‌شناسي نيازمند به مطالعه و بررسي است.
وی اضافه کرد: عمده مصالح به كار رفته در بنا خشت به عنوان شالوده در بخشي از ديوارها، آجر بيشتر جهت نما و كف، چوب به عنوان پوشش سقف و ارسي هاي، كاشي و گچ است.
وی با بیان این که این بنا شامل اندروني، بيروني، حياط خلوط و حمام خصوصي است كه هر بخش ویيگی های منحصربفردی دارد، گفت: اندروني بنا كه بزرگترين و مهمترين بخش خانه است در بر دارنده يک حياط نسبتاٌ بزرگ است كه در شمال آن ساختمان اصلي در سه طبقه احداث شده است. طبقه زيرين كه نسبت به كف حياط پايين‌تر مي‌باشد از يك اتاق بزرگ در وسط و اتاق‌هايي در طرفين تشكيل شده است كه سقف آنها از نوع طاق كليل آجري است.
وی افزود: طبقه مياني بنا شامل يك تالار بزرگ پنج دري در ميان و پس تالاري در پشت آن است كه با اتاق‌هايي به صورت قرينه احاطه شده است. طبقه فوقاني نيز از دو اتاق بزرگ با عنوان شاه نشين در طرفين و يك مهتابي(تراس) بزرگ در وسط است كه از سه جهت با طاقنماها و پنجره‌هاي تزييني نماسازي شده است و بخش ديگر اندروني در ضلع غرب حياط است و اين بخش در دو طبقه احداث شده كه بيشتر استفاده بهار و تابستاني داشته است. طبقه اول يك مهتابي (بهار خواب) بسيار زيباست كه از سه جهت بسته و دو ستون چوبي زيبا در جلو است و طرفين ورودي با تزيينات زيباي كاشي و نيم ستون‌هايي تزييني كاشي‌كاري شده، تزيين شده‌اند.
وی با اشاره به این که در دو طرف مهتابي دو اتاق به صورت دو طبقه ساخته شده كه راه ورودي به طبقه بالا هستند و نماي آنها داراي تزيينات كاشي كاري زيبايي است، گفت: طبقه دوم ضلع غرب نيز شامل دو اتاق طرفين و يک مهتابي با سقف باز است كه در سه جهت با طاقنماهاي جناقي زيبا با تزيينات كاشي و آجر نما سازي شده است، حياط اندروني در ضلع شرق با ساختمان قسمت بيروني متصل و در قسمت شمال شرقي با حياط خلوت و حمام بنا ارتباط مي‌يابد.
نورعلیوند خاطرنشان کرد: به طور کلی می‌توان گفت که سازه خانه افتخارالاسلام سالم است و فقط در بعضی از بخش‌ها نیاز به استحکام بخشی و مقاوم سازی دارد. مصالح به كار رفـته در پي بـنا لاشـه سـنگ و مـلات شـفـته آهك است كه معمولاً از اين مصالح براي پي‌سازي در زمين‌هايي با رطوبت مـتوسط استفـاده مي‌شود. دیوارها از آجر و خشت ساخته شده‌اند و برای پوشش سقف، تیرپوش و کاربندی به کار گرفته شده است.
این مسئول با بیان این که تزئینات به کار رفته در این بنا شامل ارسی‌ها، لمبه کوبی سقف، کاشی‌کاری معرق و هفت‌رنگ و تزئینات چوبی و لمبه کوبی سقف‌هاست،تصریح کرد: ارسی‌های بسیار ظریف و پرکار ساخته شده‌اند که هزینه مرمت بالایی دارد. به طور کلی تزئینات عمارت در وضعیت سلامت نسبی به سر می‌برند و در بیشتر موارد نیاز به پاکسازی، شستشو و مرمت دارند.
ناظر پروژه استان‌های لرستان،ایلام،کرمانشاه و همدان با بیان این که بروجـرد دومین شهر پر جمعیت استان لرستان و سی و سومین شهر پر جمعیت ایران است، گفت: این شهر در شمال دشتی حاصلخیز به نام سیلاخور قرار گرفته و قله‌های مرتفع گرّین از مجموعه رشته کوه‌های زاگرس مانند نواری شمال‌غربی تا جنوب‌شرقی آن را در بر گرفته‌اند و سراب‌های دائمی متعددی که از دامنه این کوه‌ها جاری است و در اقتصاد منطقه و توسعه شهر بروجرد نقش اساسی داشته‌اند.
از گذشته‌های دور این شهر دارای موقعیت ویژه ارتباطی بوده‌است و قرارگیری بر سر شاهراه تهران – جنوب یکی از عوامل رونق اقتصادی شهر به شمار می‌رود. بروجرد در اواخر دوره ساسانیان یکی از دو شهر ماه نهاوند از توابع ناحیه پهله از سرزمین ماد بود.
وی با بیان این که حموله وزیر محلی آل ابی دلف از حکمرانان عباسی بین سال‌های ۲۱۰ تا ۲۵۸ هجری قمری در عمران بروجرد کوشید،گفت: در آن منبری برپا کرد، محمدتقی حسام‌السلطنه شاهزاده قاجار و حاکم ولایت بروجرد و مضافات، در سال ۱۲۴۲ ه.ق. حکومت ولایت لرستان و ولایت خوزستان را نیز به دست آورد و بروجرد را حاکم نشین حکمرانی بروجرد، لرستان و خوزستان کرد.
این مسئول با بیان این که محله‌های قدیمی‌تر بروجرد با عنوان کوی شناخته می‌شوند، تصریح کرد: به طور مثال، کوی سعدی، رازان، سوزنی، یخچال، قُدغون و جعفری از این دسته محلات هستند، برخی محله‌ها مانند صوفیان، چاله پسته (برآواد)، دانگه، چال قلعه، باغ چال، کُلَه کله و میدان محمدحسن خان قدمت تاریخی دارند و آثار تاریخی قابل توجهی در آنها دیده می‌شود البته گسترش شهر در دوره پهلوی و پس از انقلاب اسلامی منجر به ایجاد محله‌های مهاجرنشین و فقیر مانند ابراهیم آباد، علی آباد، اسلام آباد، محمود آباد و دشت لاله در نیمه شرقی شهر و شهرک‌های نور و امام در غرب شهر شد.
انتهای پیام
