به گزارش روابط عمومی صندوق توسعه و احیا، طلایی خاطر نشان کرد: وظیفه صندوق توسعه و احیا در قبال بناهایی که در اختیار دارد، صرفا به واگذاری بناها و جذب مشارکت مردمی در مرمت و احیای بناهای تاریخی خلاصه نمیشود؛ بلکه شرح روایتهای موجود درباره بناها به فراخور نقشی که این بناها در گذشته داشته و افرادی که در آنها سکونت داشتند نیز از وظایف صندوق توسعه و احیاست.
این مقام مسئول وزارت میراث فرهنگی ادامه داد: گاهی یک بنا در گذشته مبدا تحولات و رویدادهای مهمی در منطقه خود بوده و اتفاقاتی که در آن رخ داده، تاریخ معاصر آن منطقه را در خود جای داده است.
طلایی با اشاره به اینکه برخی از سرمایهگذاران در حوزه بناهای تاریخی، صرفا مرمت، بهرهبرداری و درآمدزایی از بناها را مد نظر دارند توضیح داد: امیدواریم در صندوق توسعه و احیا با همکاری با مجموعه سرمایهگذاری عظام، بتوانیم این سلسله نشستها را در سایر استانهایی که جذب مشارکت مردم برای احیای بناهای تاریخی آن صورت گرفته است، در راستای حفظ هویت آن بناها برگزار کنیم.
او افزود: امروزه شاهدیم که افراد زیادی به دنبال دستیابی به روایتهای صحیحی از تاریخ معاصر و تاریخچه فرهنگ خودشان هستند، بنابراین ارائه نظرات کارشناسی شده و تخصصی افراد برجسته در مورد بناها و نقل روایتهای صحیح پیرامون آنها، میتواند به روایتهای صحیح از میان روایتهای موجود اعتبار بخشد.
انقلاب اسلامی ایران، استمرار میراث تمدنی کشور بود
مدیر عامل صندوق توسعه و احیا یادآور شد: انقلاب اسلامی ایران در بستر میراث فرهنگی کشور رخ داده است که حاصل مبارزات صدساله یک ملت برای استقلال، آزادی و یافتن هویت حقیقی خود بوده که در یک نقطه به این انقلاب منجر شده است.
او با بیان اینکه انقلاب اسلامی ایران بر خلاف کودتای ۲۸ مرداد، یک دستور خارجی و با حمایت قدرتهای بیگانه نیست، افزود: انقلاب سال ۵۷ ریشههایی دارد که به دوران شکوه تمدن اسلامی در گذشته باز میگردد و حاصل قرنها مبارزه استقلالطلبانه ملت ایران بوده است.
طلایی خاطر نشان کرد: نگاه مثبت انقلاب اسلامی به میراث فرهنگی، اهتمام آن در حفاظت از این بناها و ثبت ملی و پیگیری برای ثبت جهانی آنها با وجود جنگ تحمیلی، منابع محدود و بحرانهای طبیعی، مثال زدنی است و کارنامه این انقلاب در حفاظت از میراث فرهنگی با توجه به محدودیتهایی که با آن روبرو بود، قابل قبول است.
مدیر عامل صندوق توسعه و احیا در انتهای سخنانش با اشاره به لزوم داشتن روایتی صحیح از میراث فرهنگی کشور در راستای احیای تمدن نوین اسلامی گفت: امیدواریم این سلسله نشستها بتواند ما را در ارائه یک روایتگری صحیح از میراث فرهنگی کشور و آگاهسازی مردم نسبت به واقعیتها و اتفاقات تاریخی مهم در کشور یاری کند.
عمارت مسعودیه، مجموعهای بینظیر از تجمع آرایههای معماری تاریخی ایران
سید عباس فاطمی، دبیر جشنواره ملی میراث فرهنگی با بیان اهمیت بررسی نقش عمارت مسعودیه در رویدادهای مهم معاصر گفت: نقشهایی که سفارت انگلیس، جریانهای روشن فکری و مشروطهخواهان در ارتباط با این عمارت داشتند و همچنین اشخاصی که از بدو احداث این عمارت در این مکان حضور یافتند و مسبب تصمیمات حائز اهمیتی بودند، درخور بررسی است.
رسول وطن دوست، پیشکسوت مرمت و احیای آثار تاریخی و فرهنگی، «معرفی» را به عنوان مهمترین و کارآمدترین ابزار در امر حفاظت از میراث فرهنگی دانست و تاکید کرد: مهمترین اقدام در مورد میراث فرهنگی، معرفی ارزشهای یک اثر فرهنگی است و بخشی از این معرفی، همان روایتهایی است که از این آثار وجود دارد.
او ادامه داد: از درون معرفی ارزشهاست که آهسته آهسته، امر حفاظت در یک کشور، مردمی میشود.
مهدی مکینژاد، عضو هیئت علمی فرهنگستان هنر توضیح داد: در عمارت مسعودیه هفت کتیبه وجود دارد که تمامی آنها به خط نستعلیق نگاشته شده است.
او افزود: دوره قاجار از لحاظ هنری، دورهای بسیار فاخر و ارزشمند از لحاظ میراث به جا مانده از گذشتگان است و تغییر مثبت ذهنیت جامعه کنونی نسبت به وجوه مثبت این دوره، نشان از رشد فرهنگی جامعه ایرانی است.
تورج ژوله، محقق و مدرس فرش دستباف ایرانی تصریح کرد: فرش طرح ظلالسلطانی و قرابت این فرش با ظلالسلطان، در تاریخ فرش دستباف ایرانی اهمیت بسیاری دارد و خاصترین آن نیز در کاخ گلستان نگهداری میشود.
او اضافه کرد: هم اکنون با مساعدت مهندس ضرغامی، وزیر میراث فرهنگی و دکتر دارابی، سعی میکنیم تا نمونهای از این فرش را احیا کنیم.
داود اسدالهوش، مشاور طرح مرمت عمارت مسعودیه نیز با اظهار اینکه عمارت مسعودیه مجموعهای بینظیر از تجمع آرایههای معماری تاریخی ماست، افزود: کتیبههای این عمارت در حال مرمتاند و قصد داریم آلبومی از تصاویر آن تهیه کرده و با همکاری صندوق توسعه و احیا و شرکت سرمایهگذاری عظام آن را منتشر کنیم.
به گزارش صندوق توسعه و احیا، اولین نشست تخصصی «تاریخ ایران معاصر از دریچه عمارت مسعودیه»، پنجشنبه ۲۹ دیماه ۱۴۰۲ در عمارت مسعودیه و با حضور استادان، پیشکسوتان، خبرنگاران و جمعی از علاقهمندان میراث فرهنگی برگزار شد.